ಶೂನ್ಯ ಏಕಾಂತ:

ತಲೆ ಕೆಡುತ್ತೆ!.. ಏನಿದರ ಅರ್ಥ!!, ಏನಿದೆ ಇದರಲ್ಲಿ!, ಜಗತ್ತು ನಮ್ಮದಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅದು ನನ್ನದು, ಇದು ನನ್ನದು ಎಂದು ಹಾಕಿಕೊಂಡಿರುವ ಬೇಲಿ, ಬದುಕು, ಭಾವನೆ, ಕುರುಣೆ, ಸಂಬಂಧಗಳು, ಕಾರ್ಮೋಡಗಳು, ಭೂಮಿ, ಭಾನು, ಮಳೆ, ಚಳಿ, ಬಿಸಿಲು, ಬಾಗುವ ವಯಸ್ಸು, ಧಗಧಗಿಸುವ ದುಡ್ಡು, ಹಪಹಪಿಸುವ ಕಾಮ, ಅವಳ್ಯಾರದೋ ಟೈಟೆಡ್ ಲೆಗ್ಗಿಂಗ್ ತಳುಕು, ಪ್ರಿÃತಿ, ಚಟ, ಚಟ್ಟ, ತಮ್ಮ ಸುಖಕ್ಕಾಗಿ ಹೆತ್ತವರನ್ನ ರೋಡಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸುವ ಆಸೆ ಬುರುಕ ಮಕ್ಕಳ ಮನಸ್ಸು, ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡುವ ಹಕ್ಕಿ, ಕೂಳಿಗೂ ಗತಿಯಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಾರುವ ಐನಾತಿ ಮೈಗಳ್ಳರು, ಸÀನ್ಯಾಸಿಯಾದವನು ದುಡಿದು ಹರಿಸುತ್ತಿರುವ ಹಣದ ಹೊಳೆ, ಎಷ್ಟೆÃ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೂ ಮೌಲ್ಯವೇ ಅರಿಯದೆ ಅಣಕಿಸುವ ಬಾಸ್ ಮಹಾಶÀಯರು, ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ನೋವನ್ನು ಅರಿಯದ ಕುಬೇರರು, ದುಡ್ಡಿಗೆ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ತೀರ್ಥ ನೀಡುವ ಅರ್ಚಕರು, ಕಂಗೆಡುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಕೀಚಕರು, ರೆಡ್ ಲೈಟ್ ಏರಿಯಾದಲ್ಲಿ ದುಡ್ಡಿಗೆ ಮಲಗುವ ಸೂಳೆಯರು, ಲಾಂಗ್ ರನ್ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿಟ್ಟು ದುಡಿಯವ ಹಳ್ಳಿ ರೈತರು, ಕ್ಷಣಿಕ ಸುಖಕ್ಕಾಗಿ ಸೆರಗೊಡ್ಡುವ, ಪಂಚೆ ಸಡಿಲಿಸುವ ಕಾಮ ಬಾಕರು, ಎರಡೆರಡು ಪ್ರಿÃತಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಅದೂ ಬಿಡಲಾಗದೆ, ಇದೂ ಹಿಡಿಯಲಾಗದೆ ಒದ್ದಾಡುವ ಪ್ರೆÃಮಿಗಳು, ಕುರ್ಚಿಯೇ ದೇವರೆನ್ನುವ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು, ರಕ್ತ ಹೀರುವ ರೌಡಿಗಳು, ಪ್ರಪಂಚ ಏನೂ ಅರಿಯದೇ ಕಿಲ ಕಿಲ ನಗುವ ಈಗತಾನೆ ಹುಟ್ಟಿರುವ ಮಗು. ಬದುಕೇ ಬೆತ್ತಲೆಂದರೂ, ಬೆತ್ತಲಲ್ಲಿ ಬಹುಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಮಿಂದೆದ್ದದ್ದರೂ, ಹೊರಗೆ ತಾ ಮರ್ಯಾದಸ್ತ ಎಂದು ತೋರ್ಪಡಿಕೆ ಕಾಣುವ ತರುಣ-ತರುಣಿಯರ ಆಟಗಳು, ದೇವರ ನಂಬಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಕಾಣಲು ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಓಡುವ ಆಸ್ತಿಕರು, ಮನದಲ್ಲಿ ಕೆಂಡವಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಹೊರ ಜನರಿಗೆ ತಾ ಬೆಣ್ಣೆ ಎಂದು ಬೀಗುವವರು, ಆ ಕಡೆ ಓಶೋ ತತ್ವ, ಈ ಕಡೆ ವಿವೇಕಾನಂದ ಸಾರತ್ವ, ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ನಿತ್ಯಾನಂದನ ಬಹುತ್ವ.., ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಏಕೋ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಾಡಿ, ಯಾವುದು ಸತ್ಯ!?, ಯಾವುದು ಮಿಥ್ಯ!?, ಯಾವುದು ಅನಂತ!?, ಯಾವುದು ಅಂತ್ಯ!? ಎನ್ನುವ ಗೌಜಿನಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ಅದೇನೋ ತಾತ್ಪರ್ಯವಿಲ್ಲದ ತತ್ವವನ್ನು ಕೆಕ್ಕರಿಸಿ ಓಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಹುಚ್ಚನನ್ನಾಗಿಸುತ್ತಿದೆ...

ಥೂ... ಏನಿದು!? ಯೋಚಿಸಲೇಬಾರದಿತ್ತು, ಆದರೂ ಯೋಚನೆ ಬರುತಿದ್ಯಲ್ಲಾ..! ಏನೇ ಯೋಚಿಸಿದರೂ, ಎಷ್ಟೆÃ ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಸಿಗದೇ ಓಡಾಡಿದರೂ ಉತ್ತರವೇ ಸಿಗದೆ, ಒಮ್ಮೆ ಸರಿ ಎನಿಸಿದ್ದು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ತಪ್ಪೆನಿಸಿ, ಒಮ್ಮೆ ತಪ್ಪೆನಿಸಿದ್ದು, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಸರಿಯೆನಿಸಿ, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಸರಿ ಯಾವುದು!?, ತಪ್ಪಾö್ಯವುದು!!, ಎನ್ನುವ ನಿಲುವೇ ಸಿಗದೆ ಶೂನ್ಯಭಾವಕ್ಕೆ ಜಾರುವ ಮನಸ್ಸಿನ ಇಶಾರೆಯೇ ಈ ಗಾಳಿಯಂತಿರುವ ಬದುಕು... ಈ ರೀತಿ ನಿಮಗೂ ಅನಿಸಿದ್ದರೆ ಈ ಅಂಕಣ ಓದಿ.

ಬದುಕೇ ಹಾಗೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ವಿಷಯದಲ್ಲೆÃ ನಮ್ಮನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಭಯಪಡಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಏನೇನೋ ಮಾಡುತ್ತೆÃವೆ, ಸತ್ಯವನ್ನೆÃ ಮರೆಮಾಚಿ ಸುಳ್ಳಿನ ಸರಪಳಿಯನ್ನೆÃ ಕಟ್ಟುತ್ತೆÃವೆ. ಎಲ್ಲವೂ ತನಗೇ ಬೇಕು ಎಂಬ ಅಹಂನಲ್ಲಿ ಒದ್ದಾಡುತ್ತಾ ಬಿದ್ದರೂ ಮೀಸೆ ಮಣ್ಣಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೊಂಚವಾದರೂ ತಾಗಿರುವ ಧೂಳನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಇರಾದೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಕ್ಕು ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಹಾಲು ಕುಡಿದಂತೆ ಚಪ-ಚಪ ಚಡಪಡಿಸುತ್ತೆÃವೆ. ಸರಿಯಾಗಿ ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ; ಬದುಕು ಎರಡು ಧ್ರುವಗಳಲ್ಲಿ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ, ಮನಸ್ಸು ಒಂದು ಧ್ರುವದಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಮನಸ್ಸಿನ ಅತಿಯಾದ ತರ್ಕಬುದ್ಧಿಯಿಂದ ಬದುಕು ಅಸಂಬದ್ಧವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಬದುಕು ಕ್ರೂರವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಅನೇಕ ಹೋಲಿಕೆಗಳು ಮನದಲ್ಲಿ ಗರಿಗೆದರಿದಾಗ 'ಅನಾಗರಿಕ ನಾನು' ಎಂಬ ಸಹಜ ಮೌಡ್ಯ ತಲೆಯಾವರಿಸಿ ಬದುಕು 'ತಿಳಿಗೇಡಿತನ'ವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕಿಂತ, ಬದುಕಿಗಿಂತ ದೊಡ್ಡ ತಿಳಿಗೇಡಿ ನಿಮಗೆಲ್ಲಿಯೂ ಸಿಗಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ, 'ಚಲನೆಯನ್ನು ಸ್ಥಿರದಂತೆ ಮತ್ತು ಸ್ಥಿರವನ್ನು ಚಲನೆಯಂತೆ ಪರಿಗಣಿಸು', ಎಂದು ಓಶೋ ನುಡಿಯುತ್ತಾರೆ.

ಹೌದು! ನಾನು ಮೇಲೆ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪದಗಳು ನಿಮಗೆ ನೋವನ್ನು, ಮುಜುಗರವನ್ನು, ನಿಮ್ಮೊಳಗಿನ ಒಳ ಮನಸ್ಸಿನ ತಾತ್ಪರ್ಯಕ್ಕೆ ಸ್ಪರ್ಶವನ್ನು ನೀಡಿರಬಹುದು. ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಹಾಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಕೆಟ್ಟದ್ದು ಕೊಳಚೆ ಎಂದು ಕೊಂಡರೆ ನಮ್ಮ ಜನನವೂ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ. ಈ ಯೋಚನಾ ಲಹರಿಗಳಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಉತ್ತರಗಳು ಸಿಗದಿದ್ದರೂ, ನಿಮ್ಮೊಳಗೆ ಹೊಸ ಜ್ಞಾನೋದಯ ಬೆಳೆಯಲು ಕಾರಣೀಭೂತವಾಗುತ್ತದೆ, ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹೊಸ ನೆಲೆಗೆ ದಾಟಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಅಹಂಗಳ ಅರಿವಿಗೂ ದಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವ ಮೌಢ್ಯವಿಲ್ಲ.


ಒಬ್ಬರು ವೃದ್ಧರಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ವೃದ್ಧಾಪ್ಯವನ್ನ ಸತ್ಯವೆನ್ನುತ್ತೆÃವೆ. ಆದರೆ ಸತ್ಯವೇನೆಂದು ನಮಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ತಿಳಿದೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ನಿಜವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಯಾರೂ ವೃದ್ಧರಲ್ಲ, ಯಾರೂ ಯುವಕರಲ್ಲ. ಅಂತರಾಳ ಎನ್ನುವುದು ಎಂದಿಗೂ ಚಿರನೂತನ. ಕೇವಲ ಬಾಹ್ಯದ ಆಕಾರವು ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ ಅಷ್ಟೆ. ಈ ಶರೀರ ಕೇವಲ ಒಂದು ಉಡುಪು ಅಷ್ಟೆ. ಶೂನ್ಯ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗುವ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ನಾವು ಅಜ್ಞಾನದಿಂದ ಸತ್ಯವೆಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆÃವೆ. ಸತ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಹುಡುಕಾಡಬಾರದು, ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳಲೂಬಾರದು. ನಿಮಗನಿಸಿದಂತೆ ನೀವು ಯೋಚಿಸಿ, ನಿಮಗನಿಸಿದಂತೆ ಬದುಕಿ ಆದರೆ ಎರಡೂ ಉತ್ತಮ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿರಲಿ.

ಸದಾ ವರ್ತಮಾನದಲ್ಲಿರೋಣ, ಕಟ್ಟ ಕಡೆÉಯ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ ಇದೆ ಎಂದು ನಂಬೋಣ. ಹೌದು-ಅಲ್ಲ, ಗೌಜು-ಗದ್ದಲ, ನಂಬಿಕೆ-ಬಂಧನ, ದುಃಖ-ದುಗುಡ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಏನಿದೆ, ಎನೇ ಇದ್ದರೂ ಅದು ಅವನದಾಗಿರಲಿ, ನಮ್ಮ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೆಲ್ಲ ದೇವರ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಲಿ, ಬದುಕನ್ನು ಸಂತೋಷಿಸೋಣ, ಬಂದದ್ದನ್ನು ಬಂದಹಾಗೆ ಅನುಭವಿಸೋಣ, ಹಾಡಿ-ನರ್ತಿಸಿ ಭಾವೋತ್ಕರ್ಷಿಸೋಣ...
ಆದರೂ ಅದೇನೋ ಇನ್ನೂ ತಲೆಯೊಳಗೆ ಕೆರೆಯುತ್ತಿದ್ಯಾ!?
ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮೇಲಿಂದ ಓದಿ... ಬರೆದ ನನಗೂ ಯಾಕೋ ಮತ್ತೆ ತಲೆ ಕೆಡುತ್ತಿದೆ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ... ಇನ್ನೆÃನನ್ನೊÃ ಬೆನ್ನತ್ತಿ ಹೊರಡಬೇಕನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ... ಹೊರಡ್ತಿÃನಿ ಬೈ... ಬೈ..!

ಧನ್ಯತೆಯ ವಿದಾಯ ನಿನಗೆ...

           

   8ಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ವರ್ಷದ ಕನಸದು, ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಕೈ ಹಿಡಿದರೆ ನಿನ್ನೆ ಹಿಡಿಯಬೇಕೆನ್ನುವ ಛಲವದು, ಮುಂಗಾಲಿನ ನನ್ನ ನಡೆಯ ಹಿಂದೆ ನಿನ್ನ ನಡೆಗೆ ದಾರಿ ತೋರಿ ಸಪ್ತಪದಿ ತುಳಿಸಿಕೊಂಡು ಮನೆಯ ಹೊಸ್ತಿಲ ಮೇಲೆ ಸೇರನ್ನಿಟ್ಟು ಅಕ್ಕಿ ತುಳಿಸಿ, ಮನೆ-ಮನೆತನದ ಬೆಳಕಿನ ಜೊತಗೆ ಈ ದೀಪನಿಗೂ ಪ್ರಜ್ವಲಿಕೆಯ ಬೆಳಕನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ಕುರುಡು ಆಸೆಯದು, ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಗಾಳದಲ್ಲಿ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಬರುತ್ತೆ ಆಗ ನೀ ನನ್ನ ಮದುವೆಯಾಗ್ತೀಯಾ ಎಂದು ಕೇಳೋಣವೆನ್ನುವ ಹೆವಿ ಕಾನ್ಫಿಡೆನ್ಸ್‍ನ ಕಂಪು ಅದು, ಶುರುವಾದಾಗಿನಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಮೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡ ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡುವೆ ಎನ್ನುವ ಅಮಾಯಕ ಗೀಚುದು, ನೀ ಎದುರು ಬಂದಾಗ ಒಳಗಿದ್ದ ಹೇಳಲಾರದ ತಳಮಳಗಳು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಥಂಡಿಗೇರಿಸಿ ನಡುಗಿಸಿದ ನಲ್ಮೆಯದು, ದೂರಿಂದ ನಿನ್ನ ನೋಡಿ ಖುಷಿಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಮನದಂದವದು, ಭಾವಗಳ ತೋಳ್ತೆಕೆಯಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟೋ ರಾತ್ರಿ ಕನಸಿನಲೇ ನಿನ್ನಿಯನಾಗಿ ರಾಜ್ಯವಾಳಿದ ಕುಬೇರ ಸುಖವದು, ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸಾಧನೆ ಮುಗಿದ ಬಳಿಕ ನಿನ್ನೆದುರು ಬಂದಾಗ ಓಡಿ ಬಂದು ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಯಾ ಎನ್ನುವ ಆಶಾದಾಯಕದ ಕನಸದು, ಕಷ್ಟವಾಗಲಿ-ಸುಖವಾಗಲಿ ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಗುವೆ ಎಂದು ಅತಿಯಾಗಿ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡ ಆತ್ಮೀಯತೆಯದು...

           

ಸಾಕಾಗಿಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ!,, ಎಸ್... ಎಷ್ಟು ವರ್ಣಿಸಿದರೂ, ಎಷ್ಟು ಬರೆದರೂ, ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಹಲುಬಿಕೊಂಡರೂ ಈ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲವೂ ಶೂನ್ಯ ಯಾಕೆಂದರೆ ನೀನಿಲ್ಲ... ಇನ್ಮುಂದೆ ನನ್ನ ತೋಳ್ತೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿ ನೀನಿರುವುದಿಲ್ಲ.., ಹೌದು ನೀನಿರಲ್ಲ!..

           ನಿಜ! ನನಗೆ ಈ ಬರವಣಿಗೆ ಕಲಿಸಿದವಳೆ ನೀನಲ್ವಾ!? ಯಾರಿಗೆ ಯಾರು ಸ್ಫೂರ್ತಿಯಾಗುತ್ತಾರೋ ನಾ ತಿಳಿಯೇ!, ಆದರೆ ನನಗಂತೂ ನೀನೇ ಸ್ಪೂರ್ತಿ ಕಣೋ... ಅನೇಕರ ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಮುಂದೆ ಇಂದಿಲ್ಲಿ ನಾನು ರಹದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕ್ರಮಿಸಿ ಸಾಗುತ್ತಿರಬಹುದು ಆದರೆ ಒಮ್ಮೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ, ಅಕ್ಕಪಕ್ಕ ಇಣುಕಿ ನೋಡಿದರೆ ಸನಿಹ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ...  ಉಳಿದಿದೆ ಒಂಟಿಪಯಣದ ಜೋಲಿ...

          ಇನ್ನೇನು  ಮಾಡಲಾಗದು, ಎಲ್ಲವೂ ವಿಧಿಬರಹ..! ಆ ಬರಹದಲ್ಲಿ ನೀನೊಂದು ಪಾತ್ರ..! ಅನುಕ್ಷಣವೂ ಸನಿಹವೇ ಇರುತ್ತಿಯಾ ಅಂದುಕೊಂಡ ಅಕ್ಷರಗಳಿಗೆ ಪೂರ್ಣವಿರಾಮ. ಗೀಚಲ್ಲಿ ಕಂಡಿದ್ದ ಪಾತ್ರಗಳಿಂದ ಮರೆಯಾಗಿ ಮಾಪನವೇ ಇಲ್ಲದೆ ದೂರಾಗಿ ವಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸಾಲನ್ನು ನುಂಗಿ ಕೊನೆಗಾಣಿಸಿವೆ ಎಂದರೆ ನೀನೊಪ್ಪುತ್ತೀಯಾ!?

           

 ತಪ್ಪಿಲ್ಲ. ಆಗ ನೀನು ಪಿ.ಯು.ಸಿ  ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನದು ಅದೇ ಪಿ.ಯು.ಸಿ ಸ್ಟಡಿಯಾದರೂ ಇಬ್ಬರದ್ದೂ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಕಾಲೇಜ್. ಆದ್ದರಿಂದ ಮನೆಯವರ ಪರಿಚಯ ಬಿಟ್ಟರೆ ನನಗೆ ನಿನ್ನ ಯಾವ ಒಳಪರಿಚಯ ಆಗಲಿ, ಹೊರ ಪರಿಚಯವಾಗಲಿ, ನಗುವಿನ ಪರಿಚಯವಾಗಲಿ ಇರಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.

        ಒಂದು ಮಾತನ್ನು ಹೇಳುತ್ತೀನಿ ಕೇಳು.., ನನ್ನಯ ಪರೀಧಿಯ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ನೀನು ಯಾವಾಗಲೂ ಬೀಡು ಬಿಟ್ಟಿರೋ ಶಿಲಾಕಲ್ಲು. ಹತ್ತಾರು ಬಾರಿ ಮಾತನಾಡಿಸಬೇಕೆಂದರೂ, ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೂ ಆಗದ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿದ ಮೂಖಪ್ರಾಣಿ ನಾನು. 

          ಸದ್ಯ ನಿನ್ನ ಕಾಲ್ತೊಳೆದು ಬೀಳ್ಕೊಡಬೇಕಾದ ಸಮಯ ನನ್ನಯ ಪಾಲಿಗೆ ಒದಗಿರುವುದು ಕಣ್ಣಂಚಲಿ ಹನಿ ನೀರು ಮೂಡಿಸಿದೆ.  ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ!!, ಕೊನೆಯ ಮಾತೆನ್ನುವಂತೆ ನೀನಾಡಿದ ಒಂದೆರಡು ಮಾತೇ ನನ್ನಯ ಇಂಪಿನ ಬಾಳ್ವೆಯ ತೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿ ಪದೆ ಪದೇ ಲಹರಿಯಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಅದೆಂದಿಗೂ ಇರುತ್ತದೆ.

         ಅಳುವಿದೆ, ಬೇಜಾರಿಲ್ಲ ಅಪ್ಪಿ!.. ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಸುಖವಾಗಿರು... ಗಳೆತನಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿ ಜನ್ಮವೂ ಜೊತೆಯಾಗಿರು...

           

ಅಂದು ನೀ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದಾಗಲೂ ನಾನು ಶೂನ್ಯನಾಗಿದ್ದೆ, ನಡುವೆ ನಿನ್ನ ಪಡೆಯಬೇಕೆನ್ನುವ ಹಂಬಲದಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪಡೆದ ಸ್ವರ ಸ್ಥರದಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಇಂದು ನೀ ಹೊರಡುವ ಸಮಯ ಬಂದಿದೆ.  ಆಶ್ಚರ್ಯವೆಂದರೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಮತ್ತೆ ಶೂನ್ಯನಾಗಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದೇನೆ!. ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ!.. ಏಳು-ಬೀಳು ಬಂದರೆ ಬದುಕು ಗಡಸಾಗಿರುತ್ತೆ ಎಂದು ಹಿರಿಯರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಅದು ನಿಜವೂ ಕೂಡ. ಆದರೇನು ಮಾಡಲಿ ಅಂದೆಲ್ಲಾ ನೀ ನನ್ನೊಳಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಚಿಲುಮೆಯಾಗಿದ್ದೆ ಇಂದು ನೀನೇ ಇಲ್ಲದ ಶೂನ್ಯ ಸಂಪಾದನೆಯ ಬಾಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಎದ್ದೇಳುವುದು ಹೇಗೆ!?, ಏಳ್ತೀನಾ!?, ಬೀಳ್ತೀನಾ!?, ಸಾಯ್ತೀನಾ!? ಒಂದೂ ನಾ ಅರಿಯೆ...

"ಒಂದಂಕ್ಕಿ ಕಾಳಿಗೂ ನೀ ಬೇಕು ಊಟವಿಕ್ಕಲೂ,

ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣಗಳೂ ಕಾಯುತಿವೆ ನಿನ್ನಯ ಸೋಂಕಿಗೆ ಸೋಕಲು...

ಮೈ ರೋಮಗಳ ನಡುಗುವಿಕೆಗೆ ಭಯವಿದೆ ಇಂದಿಗೂ,

ನಲುಮೆಗಳು ಕೇಳುತಿವೆ ಇನ್ನ್ಹೇಗೆ ನಾ ಜೀವ ಪಡೆಯಲಿ ವೈಯಾರಿಸಲು...”

                                                                                                                             ಎಂದಿಗೂ ನಿನ್ನವ,

                                                         - ಸಂದೀಪ್ ಶೆಟ್ಟಿ ಹೆಗ್ಗದ್ದೆ

ಮೌನ ಕೊರೆಯಿತು...

(ಹಾಯ್.., ಹೆಲೊ.., ನಮಸ್ಕಾರ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನದ ವಿಶೇಷವಾದ ಪೇಮಾಯಣ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಆತ್ಮೀಯವಾದ ಸ್ವಾಗತ ನಾನು ಸಂದೀಪ್ ಶೆಟ್ಟಿ ಹೆಗ್ಗದ್ದೆ...

ಕಳೆದ ತಿಂಗಳ ಧನ್ಯತೆಯ ವಿದಾಯದ ಮುಂದಿನ ಭಾಗ ಇದು...ಪ್ರೇಮಾಯಣ ಭಾಗ 2 ಮೌನ ಕೊರೆಯಿತು...ಕೇಳಿ ಕೇಳಿಸಿ... ನಿಮ್ಮಲ್ಲೂ ಈ ರೀತಿಯ ಪ್ರೀತಿ ಕಥೆಗಳಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮ ವ್ಯಾಟ್ಸಾಪ್ ಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಬರೆದು ಕಳಿಸಿ... ನೆನಪಿರಲಿ ಇದು ಸಿರಿ ಮೊಬೈಲ್ ಟಿವಿಯ ಪ್ರಸ್ತುತಿ

ನಮ್ಮ ವ್ಯಾಟ್ಸಾಪ್ ಸಂಖ್ಯೆ : 9611976709)

           

ಅದು ನನ್ನ  ಅವಳ ಕೊನೆಯ ಭೇಟಿ... ಇದು ಅವಳಿಗಾಗಿ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಕೊನೆಯ ಅಂಕಣ... ಇನ್ನೂ ಮುಂದೆಯೂ ಅಕ್ಷರಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆ ನೀರಿನಂತೆ ಹರಿದರೆ ನಾನೇನು ಮಾಡಲಾಗದು...

ಮುದ್ದು ಗೆಳತಿ!! ನೀನೂ ಕೂಡ ಕ್ಷಮಿಸು ನನ್ನ, ಯಾಕೆಂದರೆ ಈ ಹಿಂದೆಯ ಅಂಕಣದಲ್ಲೂ ಧನ್ಯತೆಯ ವಿಧಾಯವೆಂದು ಬೀಳ್ಕೊಂಡು ಅದೇ ಕೊನೆಯದು ಎಂದು ಅರುಹಿಯೂ ಇನ್ನೊಂದು ಅಂಕಣ ನಿನ್ನ ಮುಂದಿಡುತ್ತಿರುವೆ... 

       ನಾನೇನ್ ಮಾಡ್ಲಪ್ಪಿ, ಆಗ್ತಿಲ್ಲ ನಂಗೆ... ನೀನೇನೆ ಹೇಳಿದರೂ, ಯಾರೇನೇ ಅರುಹಿದರೂ, ನೀ ನನ್ನೊಳಗೆ ಪ್ರತಿ ಸಲವೂ ಹೊಸಬಗೆಯ ತಲ್ಲೀನತೆ ಕೊಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬರೆಸುತ್ತಿರುವೆ... ಪ್ಲೀಸ್ ಅಪ್ಪಿ ಕ್ಷಮಿಸು... ಇದೊಂದು ಲೇಖನವನ್ನ ಒಡಲಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸು...

   ಮೊದಲೇ ಅಂದುಕೊಂಡಂತೆ, ನಮ್ಮಿಬ್ಬರದೂ ಅದು ಕೊನೆಯ ಭೇಟಿ ಮಾಮೂಲಾಗಿ ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಯಾವ ಆಡಂಬರವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಆ ದಿನ, ಆ ಭೇಟಿ ನನಗೆ ಹೊಸ ಸಂಭ್ರಮ ಬಿತ್ತಿತ್ತು. ಅದರ ಮುಂದೆ ಯಾವ ಮನೋರಂಜನೆಯು ನಿಲ್ಲದು ಕಣೆ , ಅಂತಹÀ ಮೇಳೈಕೆ ಅದು. ಆ ಸಂಭ್ರಮ, ಆ ಏಕಾನತೆ, ಆ ಮೇಳೈಕೆ ನಿನಗೂ ಗೊತ್ತಿರಬಹುದು, ಕೇವಲ ನಿನಗೆ-ನನಗೆ ಮಾತ್ರಾ ಏನು ಮಹಾ, ಪ್ರೀತಿಸುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನಿಗೂ ಗೊತ್ತಿರುತ್ತದೆ...

     ಕೈ ನಡುಗುತಿದೆ, ಸ್ವರ ಕಂಪಿಸುತಿದೆ, ಬಟ್ಟೆ ಬರೆಯೆಲ್ಲಾ ಖಡಕ್ ಐರನ್ ಹಾಕೊಂಡು ಮೈಗೊತ್ತಿಕೊಂಡಿದೆ. ಎಂದೂ ಕನ್ನಡಿ ಕಾಣದ ಮುಖ, ಬಿಂಬದಲ್ಲಿ ಹೊಸತನವನ್ನು ಅರಸುತ್ತಿದೆ, ಲಲನೆಯ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಕ್ರೀಮ್ ಬೇಕು ಎಂದು ಕೈ, ಎದುರಿದ್ದ ಮೇಕಪ್ ಕಿಟ್‍ನ್ನ ತಡಕಾಡಿದೆ, ಎಂದೂ ಇಲ್ಲದ ಕೊನೆಯ ಭರವಸೆ ಪ್ರೀತಿ ಅರುಹಲು ತುದಿಗಾಲಲ್ಲಿ ಕುಂತಿದೆ, ಅಕ್ಕಪಕ್ಕ ನೋಡಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಸುಂದರವಾಗಿ ಸವಿಯೆನಿಸತೊಡಗಿದೆ. ಎಕೋ ಏನೋ ಹೊಸಬಗೆಯ ಇತಿಹಾಸವೊಂದು ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿ ಪುಟ ಸೇರುತ್ತೆ ಎನ್ನುವ ಖುಷಿ, ಬೇಸರ, ನಲ್ಮೆ ಎಲ್ಲವೂ ಗರಿಗೆದರಿದೆ. ಒಂಥರಾ ಭಯ, ಒಂಥರ ನಡುಕ, ಒಂಥರಾ ಸೋಜಿಗ, ಅಯ್ಯೋ, ಅಯ್ಯೋ.., ಅವೆಲ್ಲಾ ಈಗ ಹೇಗೆ ವರ್ಣಿಸಲಿ ಗೆಳತಿ... ಎಲ್ಲವೂ ವರ್ಣಾನಾತೀತ ಬಿಡು... 

   

 ನನ್ನ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯೊಂಥರ ಲಾಲಿಯ ಜೋಲಿ ಇದ್ದಹಾಗೆ. ಒಂದು ಬಾರಿ ಕೈಲಿರುತ್ತೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಬಾರಿ ಕೈ ತಪ್ಪುತ್ತಿರುತ್ತೆ.  ನೀನು ಹಾಗೆ ಬಿಡು, ತೂಗಿ ತೂಗಿ ಕೊನೆಗೂ ಕೈಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುತ್ತಿರುವೆಯಲ್ಲಾ, ಮದುವೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಸಿಗುತ್ತಿಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.  ಆದರೆ ಇವತ್ತು ಮಾತ್ರಾ ಸಿಗುತ್ತಿರುವೆ, ಎಸ್...ಇವತ್ತು ನಮ್ಮ ಭೇಟಿ...

ಅದಕ್ಕೆ ಈ ದಿನಕ್ಕೆ 'ಪ್ರೀತಿ ದಿನ' ಎಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟಿರುವೆ. ಇಂದು ನನ್ನ ದಿನ ಬಿಡು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವಾಗಲೇ ಸಿಗ್ನಲ್ ಬಿತ್ತು. ಅಯ್ಯೋ ನಾನು ಅದೆಂತಹ ಹುಚ್ಚ ನೋಡು!, ಬೈಕಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಬರುತ್ತಿರುವುದನ್ನೇ ಮೈಮರೆತಿದ್ದೆ. ಎಲ್ಲಿಯೂ ನಿಲ್ಲದವ ಸಿಗ್ನಲ್‍ನಲ್ಲಿ ನಿಂತ ಎನ್ನುವಂತೆ ಕಾತರಿಕೆಯ ಚಡಪಡಿಕೆಯಲ್ಲೇ ಅವಸರಿಕೆಯಲ್ಲೇ ಪ್ರತಿ ಸೆಕೆಂಡ್‍ಗೂ ವ್ಯಾಲ್ಯೂ ಇದೆ ಎನ್ನುವಂತೆ ಮುಂದಿನ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನ ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಕಳೆಯುತ್ತೀನಲ್ಲ, ಅದು ಬೇಗ ಬರಲಿ ಎಂದು, ನಿನ್ನ ಬಳಿ  ಬಂದು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವ ಅವಕಾಶ ಬಹಳ ಬೇಗ ದೊರಕಲಿ ಎನ್ನುವ ಮನದಿಂಗಿತದಲ್ಲಿ ಬೇರ್ಯಾವ ದಾರಿಯೂ ಅಡ್ಡಗಟ್ಟುವುದು ಬೇಡ ಎಂದು ದೇವರನ್ನು ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಅಂತೂ ಇಂತೂ ವರ್ಷದಿಂದ ಕಾದಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಭೇಟಿಗೆ ಅಮೂಲ್ಯ ಕ್ಷಣ ಬಂದೆ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ನೀ ಎದುರು ಬಂದಾಗ ಗೆಳತಿ ಎನ್ನುವ ನನ್ನ ಸುಂದರ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾತಿಗೆ ಆ ನಿನ್ನ ಗುಂಡು ಮೊಗದಲ್ಲಿ ನಗು ಬೀರಿತ್ತು... ಯಾಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಅಪ್ಪಿ, ಫೋನ್‍ನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಇದ್ದ ಧೈರ್ಯ ನೀ ಎದುರು ಬಂದಾಗ ಇರುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವೂ ಗುಹಾಂತರವಾಗುತ್ತದೆ. ಹೇ! ಯಾಕೋ ಗಂಟಲಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾತೇ ಹೊರಬೀಳುವುದಿಲ್ಲ, ಮೊದಲೆಲ್ಲ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದಾಗ ಕಂಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ, ಆ ಭಯ ಇನ್ನೂ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ ಅನ್ಸುತ್ತೆ. ಇಷ್ಟು ದಿನ ಮನದಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನ ಇವತ್ತಾದರೂ ಹೇಳುತ್ತೇನೆಂದುಕೊಂಡು, ಕೊನೆಯ ಭೇಟಿಯಲ್ಲಾದರೂ ಆ ನನ್ನ ಅಮರ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನ ಅರುಹಿ ಹೋಗುವೆ ಎಂದೂ, ಒಪ್ಪದಿದ್ದರೂ ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬಹುದೇನೋ ಎಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದ ಎಲ್ಲಾ ಆಸೆ, ಭಾವಗಳೆಲ್ಲ ಕೆಂಡಮಂಡಲವಾಗಿ ಸುಟ್ಟುಕರಕಲಾದಂತೆ ವಿಷಪ್ರಾಶನದಲ್ಲಿ ಮಡಿದಂತೆ ಮಲಗಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು...

     

ಇಂದು ನಿನಗೆ ಬೇರೊಬ್ಬನ ಜೊತೆ ಮದುವೆ ಫಿಕ್ಸ್ ಆಗಿದ್ದು ತಿಳಿದು ಕೊನೆಯ ಬಾರಿ ನೋಡಿಕೊಂಡು, ನನ್ನೊಳಗಿದ್ದ ಪ್ರೀತಿನಾ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಚೆನ್ನಾಗಿರು ಎನ್ನುವ ನಲ್ಮೆಯ ವಿದಾಯ ಗೀಚೋಣವೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಮಾತಿನ ಭರವಸೆ ಕೊನೆಗೂ ಸುಳ್ಳಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ನನ್ನ ಭುಜತಟ್ಟಿ ಮಾತಾಡು ಮಾತಾಡು ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ನಿನ್ನ ತುಟಿಯಂಚಲಿ ಹೊರಬರುವ ಪುಣ್ಯಪಡೆದ ಮಾತುಗಳು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದವೇ ಹೊರತೂ ಒಂದೂ ಮಾತು ನನ್ನ ಸ್ವರಕೋಶದಿಂದ ಹೊರಬೀಳಲೇ ಇಲ್ಲ.

ವಾತಾವರಣ ಹದಮಾಡುತಿದೆ, ನಿನ್ನ ಸನಿಹ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮನಸನ್ನ ಸೆರೆಯಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟಂತಿದೆ, ಮಾತನಾಡಲು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ನೆಪವೆಂದುಕೊಂಡು ತರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಐಸ್ ಕ್ರೀಮ್ ಮನದ ಧಗ ಧಗಿಸುವಿಕೆಗೆ ಕುದಿದು, ನನ್ನ ಒಳಮನಸಿನಂತೆ ನೀರಾಗಿ ಹರಿಯುತಿದೆ... ದೂರದ ಅನಂತದಿಂದ ಮನದ ಮೂಲೆಯ ಸ್ವರವೊಂದು ಕಂಪಿಸುತ್ತಾ ಕೇಳಿದೆ ಕಾಲ್ತೊಳೆಯಲೇ, ನಿನ್ನ ಕೈ ನಡೆಯಲೇ.., ಅಥವಾ ಹಿಡಿದ ಕೈ ಬಿಟ್ಟು ಹೃದಯ ಒಡೆದುಕೊಳ್ಳಲೇ...

    ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಸಾವಿರಾರು ಎದ್ದಿವೆ... ದಿಕ್ಕೇ ಇಲ್ಲದ ದೋಣಿಯ ಬಾಳಂತೆ ಉತ್ತರವೇ ಸಿಗದೇ ಒದ್ದಾಡಿವೆ... ಒಂದು ಕಡೆ ಅನುಕಂಪ, ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಪ್ರೀತಿ ಬಿಂಬ, ಮಗದೊಂದು ಕಡೆ ಅನ್ಯತಾ ಬಂಧ... ಕೊನೆಗೂ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ನಿನ್ನರ್ಪಿಸುವ ಗೊಂದಲ... ಅಷ್ಟಾದರೂ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನೇ ಕನಿಕರದಿಂದ ಕಾಣುವ ಮನದಂದ... ಎಲ್ಲದರ ನಡುವೆ ಬಡಪಾಯಿಯಾಗಿ ಕುಳಿತು ಎದ್ದವ ನಿರಾಶೆಯ ವಿಧಾಯವಿತ್ತು ತೆರೆಕಾಣುವ ಕೆಂಪನೆಯ ಸೂರ್ಯನ ಬಿಂಬ ನೋಡಲು ಕಡಲತಡಿಗೆ ಬೈಕ್ ಚಲಿಸಿದ್ದೆ... ಮೌನ ಅಲೆಯಂತೆ ಕೊರೆಯುತ್ತಿತ್ತು...

                                                                         - ಸಂದೀಪ್ ಶೆಟ್ಟಿ ಹೆಗ್ಗದ್ದೆ

Sandeep Shetty Heggadde 2018 New Photos